|
 Imam teshku, ali chasnu duzhnost da se u ime Grada Mostara i u svoje lichno ime oprostim od dragog nam prijatelja, kolege urbaniste, privrednika, sportskog radnika i nadasve velikog chovjeka Sadija C'emalovic'a.
Danas se oprashtamo od chovjeka koji je svojim radom, zalaganjem i svestranoshc'u pokrenuo pionirske inicijative u oblasti savremenog urbanistichkog planiranja i zemljishne politike.
Sadi C'emalovic' rodio se 1932. godine u Mostaru a Arhitektonski fakultet zavrshio 1959. godine u Sarajevu. Prvi radni angazhman zapocheo je u Gradjevinskoj shkoli u Mostaru. Sa arhitektima Dzhevadom Kolakovic'em i Nedimom Dzhudzhom inicirao je osnivanje urbanistichke sluzhbe grada Mostara – Zavoda za urbanizam.
Od 1960. godine nalazi se u ulozi glavnog inzhinjera Urbanistichkog zavoda i inicira i vodi poslove pri izradi prvog ”Generalnog urbanistichkog plana – Mostar 1965. do 1990.”.
Od 1970. do 1977. nalazi se u ulozi direktora Zavoda za urbanizam i komunalnu izgradnju Mostara. Od tada pochinje obimna realizacija krupnih razvojnih privrednih kapaciteta kao shto su Aluminijski kombinat, Metalni kompleks Soko i Unis, Hidroelektrane na Neretvi, Poljoprivredni kombinat Hepok, intenzivna stambeno komunalna izgradnja, te razvoj Univerziteta ”Dzhemal Bijedic'”.
Sadi C'emalovic' je kroz svoj profesionalni angazhman i konstantno usavrshavanje doprinio ne samo ekonomskom razvoju grada, nego i razvoju i shirenju cijele Hercegovachke regije.
U vrijeme kada je postao generalni direktor i predsjednik Poslovodnog odbora RO ”Hidroelektrane na Neretvi” pochinju se graditi istovremeno tri hidroelektrane na ovoj rijeci, HE Salakovac, HE Grabovica, HE Mostar.
Slozhenost u projektima na izgradnji hidroelektrana josh vishe od Sadija trazhe struchnost. Tako se on u tom periodu bavi prouchavanjem inzhinjerijskog menadzhmenta, ekonomijom, investicijama, kao i ekoloshkim uticajima na prostor i energetsko iskorishtenje potencijala Neretve od izvora do ushc'a u Jadransko more.
O znachaju i kapacitetima koji danas pruzhaju spomenute hidroelektrane ne treba ni govoriti, ali vazhno je istac'i da se kroz realizaciju projekta gradnje hidroelektrana Sadi rukovodio iskustvima koje je stekao u svijetu kao i u neposrednoj saradnji sa predstavnicima Svjetske banke.
Chovjek koji je imao viziju Mostara, njegovog izgleda sutra, chovjek koji je zhivio i radio za dobrobit ovog grada nastojao je da svim svojim bic'em shto vishe doprinese na razvoju grada kao i da svojim radom bude primjer onima koji c'e ga naslijediti.
Njegovi najblizhi saradnici rec'i c'e da je to bio chovjek koji je vjerovao u ljude, u istinu, u humanost, chovjek koji je mlade i tek zavrshene studente zaposhljavao i davao im shansu da se dokazhu kako na profesionalnom tako i na ljudskom planu.
Na mostarskim ulicama ovih dana chuju se brojni komentari kako je grad izgubio josh jednog velikog Mostarca, chovjeka koji je i pored svih svojih poslovnih ciljeva imao i veliku ljubav, Velezh.
Sadi C'emalovic' kao i svi Mostarci zhivio je za klub, pronosio ime Velezha i borio se za njegovu promociju. Ali, znao je Sadi, da je promocija kluba bila i promocija Grada, da je vazhno i na taj sportski nachin pronijeti glas o gradu na Neretvi.
Zahvaljujuc'i ostvarenim rezultatima na planu razvoja Mostara biran je na niz funkcija kao shto su predsjednik i potpredsjednik Drushtva urbanista BiH, chlan predsjednishtva Saveza arhitekata BiH i bivshe Jugoslavije, predsjednik odbora i chlan raznih tijela Stalne konferencije gradova bivshe Jugoslavije.
Tokom svog radnog vijeka dobio je vec'i broj priznanja i odlikovanja od kojih posebno trebamo istac'i: diplomu Svjetskog kongresa za zashtitu prirodne sredine u Zagrebu 1971., plaketu Nikola Tesla, Beograd 1982., Zlatnu znachku Elektroprivrede BiH, Sarajevo 1981, nagradu ”14. februar” u Mostaru 1984.
|